دل سروده های یک بازنشسته - جهانمردی - شهرضا

دل سروده های یک بازنشسته - جهانمردی - شهرضا

ثبت سروده های شخصی اینجانب مصطفی جهانمردی در انواع مختلف خصوصا ثبت اسامی دوستان همکارم در دنیای مجازی به زبان شعر
دل سروده های یک بازنشسته - جهانمردی - شهرضا

دل سروده های یک بازنشسته - جهانمردی - شهرضا

ثبت سروده های شخصی اینجانب مصطفی جهانمردی در انواع مختلف خصوصا ثبت اسامی دوستان همکارم در دنیای مجازی به زبان شعر

یک قابلمه برای تبرک

یک قابلمه برای تبرک
اندر این ایام مسلم میشود
بهر آشپزخانه مُحرِم میشود
می برد بهر تبرک قابلمه
تابریزد اندرآن  یک عالمه
پر شده یخچالش از این ظرفها
چونکه حالیش نیست از این حرفها
از تمام تکیه ها آرد غذا
بر تبرک آورد بی ادعا
تا دو ماه دیگرش را بی نیاز
گردد از هرچه غذا و برگ وساز
جهانمردی مهر 94

سیگارنکش

سیگار نکش

بشنو تو برای چندمین بار                 این قصه اگر چه هست تکرار

محض گل روی دوستانت                 می کوش برای ترک سیگار

زین دود شوی به هر کجا خار

تو دور کنی غم خود از دود              از دود تو دیده ام نیاسود

جمعی   بنموده ای  غم آلود                   این دود بگو چه میدهد سود

کازار دهی مرا تو هر بار

بر کودک شیر خوار مظلوم                 فریاد زنی ز شمر معدوم

تو شمر شدی و نیست معلوم             شد خنجر دود تو به حلقوم

بس کن ستم خود ای ستمکار

فرزند  بزرگ   نوجوانش                    الگو طلبد  دهد   نشانش

او نیک ببیند  از گمانش                     پس منع مکن از این و آنش

رو دست بکش پدر از این کار

گر فکر خودت نمی نمایی                 زین دود مکن تو خودنمایی

ما را تو مده عذاب از این بیش                آخر تو هم از میان مایی

داریم تحملت به ناچار

بر راه علی تو باش پابند               از نفس خودت جداکن این بند

دور تو هزار دردمند است                 در گوش خودت بکن تو این پند

دین گفته کسی مده تو آزار

 مردم همه   دردمند و بیمار             تو عار نمی کنی از این کار

کس را منما  ز خود تو بیزار             با بوی بد دهان و سیگار

همت بنما و دست بردار

از دود چو می شوی تو بیمار            گویند زدود دست بردار

گوشت شنود چنین مواقع                 ترکش نکنی برای دلدار ؟!

این بار بیا بکن تو ایثار

 گوش ار نکند بدی به خود کرد         تکرار مکرر است این درد

          گفتی تو  همه  نگفته ها  را         بس کن سخن خود ای جهانمرد          

این قصه  شنیده او دو صد بار

مصطفی جهانمردی   بازنشسته آموزش و پرورش شهرضا


آی آدما

تقدیم به تمام جانبازان سر افراز میهن عزیزمان

آی آدما

آی آدمای مهربون بیاید و   مارو  ببینین

از لای   زخم ترکشا  زخم دلارو  ببینین

بهارعمرمون  تموم شد"تو خزون زندگی

کناربسترا   بیاین " رنگ    بهارو ببینین

نکنه که ازیاد ببرین شیربچه های جبهه رو

شدیم  شکار زمونه   جا ترکشا  رو ببینین

دارو ندارمون فقط یه دست و پای چوبیه

مال و منالمون   اینه  دارو ندارو  ببینین

 همراه و همزبون  ما  سقای دشت کربلاس

گشته  جلودار همه  "   قافله دارو   ببینین

سر به هوا گرنشدین "یه سر به ماها بزنین

نفس نفس   کشیدن    همنفسا رو     ببینین

هر عملیِّاتی بگین  یه قسمتش   تو تن ماست

نظر کنید به این بدن   تا  جبهه هارو ببینین

از  زهر بعثیا   زده تاول   تموم      تنمون

ولی باید رو دلامون " اون  تاولارو   ببینین

وقت وزمون برای ما ساعت وماه وسال نیست

باید باشید   به جای ما    ثانیه هارو     ببینین

در این جهان مردی میاد که نور حق تو چهرشه

بیاین تو مهمونی ما     نور و صفا رو    ببینین

جای تمومتون خالی    پا سفره ی      بزم خدا

چون  مثل   ماها  می تونین اینجا خدارو ببینین

مصطفی جهانمردی بازنشسته آموزش وپرورش شهرضا

آخرین افطار

شهرضا و حادثه منا

شهرضا و حادثه منا

ضمن عرض تسلیت تقدیم به تمام خانواده هایی که در این مصیبت جانگداز عزیزی را ازدست داده اند 

شهرضا و فاجعه منا

شهرضا   را  چه   بلا رفت خدا می داند

داغ    بر سینه ما    رفت  خدا  می داند

داغدارند    و     عزادار    همه  اهل وطن

زان    جفایی  که منا   رفت   خدا میداند

حاجی      احرام    به      تن  کرد    ولی

تن    ما  رخت     عزا رفت   خدا    میداند

کاروانی که بُدَش نام صد و سی و دوهفت

با   دو صد   شور و نوا   رفت  خدا می داند

طی  شد از سال  نود چار و  هزاران حاجی

از حرم      سوی   خدا رفت   خدا می داند

با    لب   تشنه       تن   خسته      چه بر

پانزده       حاجی    ما  رفت  خدا می داند

هونجان گشته   سیه پوش ز داغی که بدید

چون کریملو    به سما   رفت  خدا می داند

شاهپوری   چو   صداقت فر   و یاران دگر

در       جوار        شهدا   رفت خدا می داند

عابدی    همره   کفاش  از این  جمع عزیز

 چون   رییس زاده    چرا  رفت خدا می داند

جسم  خود کرد  به قربان خدا خوشخویی

 با  صفا   سوی   منا  رفت   خدا   می داند

در   بهاران       دگر    امسال     بهاری نبود

چون   گل    از  جور و جفا رفت خدا می داند

تشنه   جان   داد  در  این   بادیه غفاری پور

چو   شه کرب  و بلا   رفت   خدا   می داند

به  منا  راه    ببستند     و    سلیمانی هم

تشنه لب    سوی خدا رفت   خدا می داند

گر   معلم   چو   عمو هادی   ما محرم شد

او     به  امید و رجا    رفت    خدا می داند

بهر    میرزایی    گم گشته به بیت الاصغر

دستها  رو    به  دعا   رفت   خدا  می داند

خانه     را کرده    چراغان    که شبانی آید

خانه    را نور و ضیا    رفت   خدا   می داند

داد فلاح   به یک   حادثه   جان را به  حرم

و چنین    پیش     خدا   رفت  خدا می داند

تسلیت گوی شما گشت جهانمردی  لیک

باید   از   شاه  و گدا    رفت  خدا می داند

وبلاگ : دلسروده های یک بازنشسته

مصطفی جهانمردی مهر 94