اکیدا ممنوع

اولین شعری که در سال 80 نوشتم

بدون هیچ تجربه قبلی

اکیداً ممنوع

دیده   صد بار      بدیده است      اکیداً ممنوع                  

 هر کجا    پا  بنهی  هست         اکیداً ممنوع

در عمل نیست       که در حرف بگوییم     آنرا               

چون عمل کردن آن هست      اکیداً ممنوع

خانه است این زچه رو پشت درش پارک کنی              

صاحبش گٌنده نوشته است       اکیداً ممنوع

هر چه    دارند     زباله    به همانجا      ریزند               

  که    به  دیوار   نوشته است     اکیداً ممنوع

مرد   سیگاری  مغرور           میان دَم و   دود             

 کورگشته است وندیده است    اکیداً ممنوع

مرد بقال    دهد نسیه         به خود می خندد               

 چون   به دیوار  نوشته است     اکیداً ممنوع

وین      یکی   پارک نماید    ز  نبود     افسر                

اندر آنجا  که    نوشته است    اکیداً ممنوع

غرق غیبت  شده و  جمله ی   بالای سرش                   

  بهر   این کار     بگفته است    اکیدا ممنوع

پدرش    مرده و    اعلامیه    می چسباند                   

 لیکن  آنجا  که   نوشته است  اکیدا ممنوع

درحریم  دگری   می رود و   یادش نیست                    

  برجلوگیریت  ایدوست  نوشته است  اکیداً ممنوع

بوق      شیپوری  او   نعره زنان    می خندد                      

 اندر آنجا       که نوشته است اکیداً ممنوع

نه   شنا داند و    نه فکر         سرانجام    کند                    

 دل به دریا زند آنجا که نوشته است  اکیداً ممنوع

گرچه در    کوچه ی   ما جای تریلیش   نبود                   

 پارک کرده است وندیده است  اکیداً ممنوع

هرزمینی    که ندارد    در و دیوار  ایدوست                 

 هرچه   ریزند     قبیح  است     اکیداً ممنوع

از  سر کو شتری  تا بغل     سن بندی

به دو صد شکل نوشته است اکیدا ممنوع

حرف تکراری تو ناله به آن   گوش کر است                   

 کزره مصلحت خود نشنیده است  اکیداً ممنوع   

                                   مصطفی جهانمردی (شهرضا)